περικλυτός

Έλληνας γλύπτης και χαλκοπλάστης, που αναφέρεται από τον Πλίνιο ότι έζησε το δεύτερο μισό του 5ου αι. π.Χ. Υπήρξε μαθητής του περίφημου γλύπτη Πολύκλειτου του Αργείου και δάσκαλος του Αντιφάνη από τη Σικυώνα. Ο Παυσανίας ανάφερει ως έργο του Π., το ένα από τα δύο χάλκινα αγάλματα της Εκάτης στο Άργος.

* * *

-ή, -όν, Α

(επικ. τ.)

1. (ιδίως για τον Ήφαιστο) αυτός τού οποίου το όνομα ακούγεται παντού, περιώνυμος, ξακουστός

2. (για ήρωα) τρισένδοξος

3. (για αοιδό) ονομαστός για την τέχνη του

4. (για τόπο) περίφημος

5. (για πράγμ.) λαμπρός, έξοχος («δῶρα δ' ἄγ' ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + κλυτός «φημισμένος» (< κλύω «ακούω»), πρβλ. δουρι-κλυτός].